آخآف أكتب وأسبب جرح ... وأعيش بعالمي ندمان
آخآف أنطق وأقول آلهمّ ... وأصير بدنيتي غلطان
آنا وآن قلت بكتمهآ ... يتبقى حالتي تعبان
وتتبعني هموم الوقت ... وأعيش بضيقة آلآحزآن
آخآف أشكي وأقول آني : ... من آلدنيآ آنآ تعبآن
وترجع تنتقم منّي ... وتشعل قلبي آلنيرآن
آخآف آصرخ وآنآ وحدي ... ولآيسمعني آي آنسآن..!!
ويرجع لي صدى صوتي : ... { ترآك بعآلم آلكتمآن } !
آخآف آبكي ومآ آلقى ... لدمعي وآحد(ن) شفقآن
ويزدآد آلآلم فيني ... وآحس بلوعة آلحرمآن
آخآف آضحك وآتكدّر ... بضحكه مآلهآ عنوآن
وآدوّر آهلي وربعي ... وحتى صحبي وآلخلآن
آخآف آقول : آبي آفرح ... لآنّي للفرح عطشآن
وآضيّع موطن آلفرحه ... وآتوه بعآلم آلآحزآن
متى يآخوفي تتركني ... وآنآ آجآزيك بآلهجرآن
متى دنيآك ترحمني ... وآعيش بعآلمي بآمآن
متى يآحزني آتجرآ ... وآصيح بصوتي آلتعبآن :
(( كفآيه يآحزن تكفى ... ترآني في آلنهآيه آنسآن ))
بنتظـار أحلــى ردود